شمس لنگرودی

پرنده - انسان شعری از محمد شمس لنگرودی

محمد شمس لنگرودی به سال 1329 در لنگرود متولد شد، سرودن شعر را از دهه پنجاه آغاز کرد، نخستین دفتر شعرش رفتار تشنگی در 1355 منتشر شد، اما پس از خاکستر و بانو و جشن ناپیدا در اواسط دهه شصت به شهرت رسید و با قصیده چاک چاک لبخند در اواخر همان دهه جایگاه ویژه ای در ادبیات ایران یافت.

در دهه هفتاد رمان رژه برخاک پوک از او منتشر شد. در دهه هشتاد با انتشار مجموعه 53 ترانه عاشقانه از سرزمین آرمان ها به زمین بازگشت و با رویکردی عاشقانه جهان و هستی را از نو معنی کرد.

پس از انقلاب مدتی را در زندان گذراند و بازتاب شاعرانه آن دوران در اشعار دهه شصت او به زیباترین وجه نمود دارد.

از شمس لنگرودی تاکنون بیش از پانزده کتاب در حوزه شعر، داستان و پژوهش منتشر شده است.

پرنده-انسان

پرنده ها
بهار که می آید
پر باز می کنند
انسان
پرندگانش را، در آسمان زمستانی،
پرواز می دهد
تا برف را بروبد
و بر شانه فروردین
دسته گلی بگذارد.

پرنده ها
در هفت کوی زمین می چرخند
تا دانه و برگی پیدا کنند
انسان
زمین را می چرخاند
تا دانه شکوفا شود.

پرنده ها
از آسمان به زمین می آیند
انسان
با ساز تمامی ناپذیر کار دلش
از زمین به آسمان طلایی
پرواز می کند.