مرگ علیرضا حسینی

مطلبی برگرفته از سایت مانیها

شکست روایت علی رضا حسینی را از قدیم می شناختم، از گذشته ای که بچه های کرج و کرمانشاه رابطه ی ادبی وسیعی داشتند، از آن زمان ها که رفیق صمیمی بودیم با هم و داریوش یگانه و سعید میرزایی و خیلی دیگر از بچه ها... ت از آن روزها سالها می گذرد، از انتشار شکست روایتش و سرخوردگی هایش از جامعه ی ادبی و لجنزارهای آن ... سالها می گذرد که من هم زده ام بیرون و کم کم تصور آن روزها و آن فضاها برایم دشوار می شود هر روز، سالها گذشته و هر یک از آن آدم ها به سمتی رفته اند، یکی سکوت جرم قوافی نیست را برای........... نوشت و رفت آن طرف، یکی همسرش را ترک کرده بود و با دوست دخترش زندگی می کرد و سال هاست که دیگر نمی دانم آیا بر ترس ها و استرس هایش غلبه کرده است یا نه... ت از خودم بدم می آید.. از خودم چندشم شد وقتی خبر مرگ علی رضا را خواندم و ساعتی به یاد نیاوردمش، چهره اش را، قامتش را و به قول کورش اسدی لهجه و صراحت لهجه اش را به یاد نیاوردم که چقدر از شکست روایتش لذت برده بودم... به یاد نیاوردم آن روزها را... ت خلیل پاک نیا می نویسد:علی رضا حسینی حدود یک سال و نیم پیش ، در مسیر ِخروج قاچاقی از ایران ، در یک قایق کوچک موتوری در آب‌های یونان غرق شد( وبلاگ باغ در باغ ) ل در این ساعت شب آرزو دارم می توانستم گوشی را بردارم و بپرسم که ایا از این خبر مطمئن است؟ نمی دانم چند ساعت دیگر باید راه بروم تا این خورشید لعنتی بیرون بیاید،آن هم روز تعطیل، چند ساعت بعد از آن باید منتظر شوم تا بتوانم دیگران را بیدار کنم... تا بتوانم بپرسم این خبر را از کجا شنیده اند... و چرا این قدر دیر.. چرا پیش  از این کسی خبری نداده بود؟ از خودم بپرسم تو چرا خبری نگرفتی؟ تو که خوش شانس بودی و در گریز از وطن غرق نشدی، چرا فراموش کردی از او خبری بگیری؟ نمی دانم... نمی دانم چه جوابی باید به خودم بدهم... ت کورش اسدی زیباترین مغروق جهان را در سوگ علی رضا نوشته است... متنی که آتش دل آدم را تندتر می کند...ت باید بنشینم و شکست روایت اش را هزاربار بخوانم، تا سپیده بخوانم و بخوانم تا وقتی که بتوانم خبر بگیرم... ت باید شکست روایتش را بخوانم و برای خودم گریه کنم... ت شما هم می توانید شکست روایت را بخوانید: ت شکست روایت (متن کامل به فرمت پی دی اف ) ت. هومن عزیزی ۲۰۰۶/۳/۱۸